7 Ocak 2015 Çarşamba

Mezarlık

Buz gibi bir başlık di mi?

Bu yazıyı ilk yazılarımda yazmak istemiştim ama çok ağır geldi yazması , vazgeçtim.

Evliliğin bittiğini anladığım "an" var. O nasıl bir an ise bir çok düşünceye aynı anda hakim oluyorsun hem yaşam hem ölüm gibi.

O "an"daki düşüncelerden biri de , eğer boşanmaz isem, Ex'in ailesi ile aynı kabristanda olacağım idi. Belki çok hastalıklı , çok sakat , çok gerzekçe gelebilir ...

Adım -babamın soyadı-ex in soyadı mezar taşımda....yanımda ex ,yanında annesi, babası...
Böyle bir fotoğraf gördüm, o "an" irkildim. Sanki yaşamı o aileyle kabul edebilirmişim de , ölümü kabul edemezmişim gibi.

Bu düşüncemi Ex'e, ondan ne kadar nefret ettiğimi anlatmak için kavga sırasında söyledim boşanma aşamasında.
"Hastasın sen" dedi.
Belki de...

Sonra mahkemeden önceki bir pazar günü sabah erkenden çok ama çok erken , istanbul'a 2 saat mesafede babaannemin kabrini ziyaret ettim. Tek başıma mezarlığa hayatımda hiç gitmemiştim. Yanıma başörtüsü bile almayı akıl etmemiştim.
Sonra mezarlığın yanına parkettim. Buldum yerini. "Ah babaanne" diye ağladım. 45 dakika falan ... Mezarının üstündeki çiçeklerden kopardım. cüzdanıma koydum. Konuştum, konuştum...

Arabaya geri bindim. Yerim belliydi artık. Rahatladım.

14 yorum:

  1. Oluyor böyle takıntıları insanın, gösterge niteliğinde.. ben de soyadından hiç hazzetmiyordum, babamın güzel soyadının yerini aldı diye rahatsızdım, kurtulmak isterdim hep. Boşanınca da soyadımı geri aldım diye sevinmiştim, hala da aynını düşünürüm :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. herşey bahane aslında.. bitti mi bitti.. zor karar veriyoruz.

      Sil
  2. Öldükten sonra nerede yattığının hiç bir önemi yok. Her yer aynı toprak altı...
    Ama işte insan yaşarken düşünmeden edemiyor :))
    bu söylediğin nefretin derinliğinden ibaret.
    Hayırla biten bir ömür olsun inşallah...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bazen nefes alsan da yaşamaktan öyle bir vazgeçiyorsun ki dert ettiğin şey gömülünce yanındakinin kim olduğu oluyor. Artık güzel yaşayalım , o zaman güzel sonlanır...

      Sil
  3. Hiç aklıma gelmezdi inanın böyle bir düşünce.
    Ama o kadar doğal ki...

    YanıtlaSil
  4. Aynısını yaşadım. Aynısı!!
    Oh! Dedim. Ailemle olacağım öldükten sonra da. Freud buna ne derdi:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. deli deliyi dakkada bulur hocam :)
      Freud değil de annem çok bozuk bu duruma "bizi gömdün de kendine yer aramışsın" :)

      Sil
    2. Hahah dakkada aynen:))))
      Neler hissettim ben de yazayım.
      Ateyizler de açıklasın:))

      Sil
  5. Nasıl derine kazıyorlarsa sevgilerini ...!!!

    YanıtlaSil
  6. Çok güzel ve keyifli bir blog. Her kanaldan takipteyim.
    Bende beklerim.
    www.icimdenngeldi.blogspot.com sevgiler :)

    YanıtlaSil
  7. Yazdım ben de bu değişik hissiyatlı olayı . Iznin var mı senin yazının linkini de koydum üstadım.

    YanıtlaSil