The end

Her şey o kadar yolundaki bu kadar olur.

Buraya yazmaya başladığımda yeni boşanmıştım. Boşanma , mahkeme, depresyon , maddi sorunların hepsiyle uğraşıyordum.
Önce Mahkeme bitti.
1 sene sonra maddi sorunlar düzeldi. Nihayetinde bu yaz hayal etmediğim bir terfi aldım
Evimin eksiklerini içime sine sine tamamladım.
Bütün bu süreçte oğlanın boşanmayı kabullenmesi tamamladı.

Kendim için yaşamayı öğrendim. Fiziksel olarak zorlandığım ve daha önce hiç denemediğim, ""bu yaştan sonra olur mu yaw" denilen şeyleri deniyorum. Son 5-10 yılda ne yapmadıysam, yapamadıysam, aklıma bile gelmeyen aktivitenin içindeyim ve büyük zevk alıyorum.

Eski arkadaşlarımdan bazılarıyla zorunlu hissetmedikçe görüşmüyorum, sohbet konusu Ex'e geliyor bir şekilde ve kendi evliliklerinde boşanma ile sonuçlanacak sıkıntıların hayatlarına etkilerini merak ediyorlar hala.

Ex ise onun da bazen değiştiğini düşünüyorum, sonra kendi davranışlarımın farklılaştığını kabul ediyorum.

Bu yazı sabah ofiste, camın yanında, dışarıda yağmur yağarken , kahvemi sakin sakin yudumlarken yazılmıştır. Romantik olduğu kadar gerçektir.

Aklıma bişey gelir, olaylar olaylar olur falan yazarım yine, O zamana kadar 1000 şükür...

Sağlıcakla...