19 Aralık 2014 Cuma

Pembenin tonları

Yeni iş, yeni insanlar , yeni hikayeler demekmiş. 

Gencecik , pırılpırıl, güzel mi güzel , cıvıl cıvıl 22 yaşında genç kız var bulunduğum katta. Yemek yerken yanyana oturduk , hangi semtte yaşıyoruz falan konuştuk, ben arabayla gidip geliyorum işe,
söyledi oturduğu yeri ,
"ben ordan geçiyorum , giderken seni bırakayım" dedim

Akşam arabayla , malum trafikte gidiyoruz. Oğlum hakkında sorular soruyor, dersleri, huyu suyu vs. 
Sonra birden anlatmaya başladı kendini. 
1.7 kg doğmuş, doğunca annesi terketmiş okumak için, babanesi bakmış, gerçekten pamuklara sarıp cam kenarında yatırmış ki kemikleri büyüsün serpilsin diye, babası evlenmiş, bi sürü kardeşi olmuş başka bir şehirde. Sonra İstanbul'da üniversiteyi kazanmış, ev arkadaşı bulmuş, üniversiteyi bitirmiş, İstanbul'da bu işi bulmuş, haftanın iki günü ingilizce kursuna gidiyor. Nişanlanacak, ocak ayında babaannesinden istemeye gideceklermiş....
Bir anne, bir evlat, bir insan olarak annesi terketmiş kısmı bağrımı deldikten sonrakiler...
Anneni gördün mü diyebildim.
-Evet , üniversite de bir kaç kez görüştük. O da yazık evlenmiş, kocası dövmüş, sonra kocası erken ölmüş bırbırbırbırbır
Annem le babam ayrıydı ya ben babaanneme kök söktürdüm ne domuzluklar yaptım bilemezsin dedi. Senin çocuk ta öyle yapıyor mu merak ettim dedi. 
-Yok dedim. Yani biraz yapıyor, babasını da sık görüyor zaten.
-Ben annemin babamın yokluğunu bir kez hissettim o da nişanlanacağım çocuğun ailesi önceden çay içmeye gelecekti benim evime. Ev işlerini yaptım, bi baktım evde her çatal bardak , tabak başka renk , desende,. Komşumdan aldım. börek, kek, kısır , salata, kızartma yaptım. Banyoya girdim. Onlar geldiğinde giyinmiştim ama saçlarımı kurutamamıştım. Bir tek orada hissettim eksikliğini ama daha önceden hazırlanabilmiş olsaydım onu da hissetmezdim belki hissederdim ama o kadar çok olmazdı dedi. 

Çeyiz muhabbetine başladık. Çeyrek altın yerine herkesden birşey istiyorum, herşeyi ben yapacağım dedi. Ben ne alayım dedim. Tost makinası , pembe renk olsunmuş
 
Hayatının geri kalanı öyle pembe geçsin ki tost makinan sönük kalsın güzel kızım...



5 yorum:

  1. Bazen baska hayatara, başka acılara bakınca insan kendi acısından utanıyor. Ya da bana oyle oluyor. Musmutlu bir yuvası olur inşallah

    YanıtlaSil
  2. Merhaba size bu konuda ulaşabilir miyim?
    secilizmblog@gmail.com
    Sevgiler

    YanıtlaSil