Ayakkabı giyme ayini

Erken kalkıyorum. Kahvaltısını hazırlıyorum. Onu uyandırırken çaktırmadan çoraplarını giydiriyorum. Zorla kalkıyor, bugünde okula gitmek zorunda mıyım diye, hani özgürlük vardı, 23 nisan , 29 ekim falan sayıyor.

Kahvaltısını yaparken çantasını topluyorum, giyiniyorum, makyaj yapıyorum....Nihayet iç kapının içinde ayakkabılarımızı giymek için buluşuyoruz.
İkimizinde hangi ayakkabıları giyeceği belli, seçimde kararsızlık nedeniyle bir duraksamamız yok. Ve fakat o ayakkabıları alıyor, yere oturuyor, portmantonun aynasına bakıyor.

-Hadi oğlum giy bak ben giydim.

-Ben susadım.

Giydiğin ayakkabıları çıkarıp suyunu verdiğinde , çocuğun matarasını da doldurmadığını hatırlarsın , sen ona su verip , matarasını doldurup çantasına koyduğun sürede hala bir ayakkabısını bile giymemiştir.

-Oğlum geç kalıyorum işe, geç kalıyosun okula, hadiii!!!!

-ya anne nasıl giyeyim öyle çabuk.

Ayakkabısını ters çeviriyor içinde birşey varmı diye. Olmadığını anlayınca tekrar aynaya dönüyor.
Bugün oturdum yere , ağzımı açmadan seyrettim.

Ayakkabı giymiyor o sırada....bir ayinde, görevini , emirleri layıkıyla yerine getiriyor olmalı.

Ters çevirdiği ayakkabıyı yere koyuyor, ayağını içine ittiriyor, dili rahatsız edince aynaya bakıyor.

Bekliyor, ayakkabının dilini düzeltiyor.

Sonra diğer ayakkabıyı ters çeviriyor, düzeltiyor ayağını ittiriyor , aynaya bakıyor, ayakkabının dilini düzeltiyor. İki ayakkabıyı da giydikten sonra henüz kapatmadığı cırtcırtları ilk giydiği ayakkabıdan başlayarak yukardan aşağıya doğru kapatıyor.

Sonra iki ayakkabısıyla mutabık kalınca yerde oturarak dizlerini büküyor aynaya bakıyor , ayağa kalkıyor, saçını düzeltiyor, kapıya hamle yapıyor.

Nihayet evden çıkıyoruz.

-Ben geç kaldım işe, yarın bu yaptıklarını daha hızlı yapabilir misin?

-Daha ne hızlı yapıym anne ya!!!