28 Eylül 2015 Pazartesi

Affet - Sev- Nefret kendine zarar canım ....Bi S.G.

Nefret çok güççlü bir duyguymuş hakkaten. Damarlarından kezzap akıyorken , sırtını buza dayıyorsun, duygunun tanımı yok. 
Ama ne diyorlar , affet, her şeyi affet, sev, özür dile, mutlu ol...pembecik ol. bulut bulut ol..Deterjan reklamı ol...

Dene tabi. Ama olma. Bence yani. 

Mutsuz olmak iyi gelir bazen. Nefret seni korur. 

Başta pembecik olmaya çalışırsın, bi bakmışsın ki bayram günü çocuğu teslim alırken, babası elindeki parayı, bu eski kayınvalidenden oğluna, bu eski kayınpederinden oğluna, bu eski görümcenden oğluna, bu girl friendden oğluna. edasıyla parayı sana uzatır. Bunu da oğlanın cüzdanına koyarsın der sana..

Şimdi pembeciktim ya ben , Ex ile çocuk al-ver dışında bir ilişkim kalmamıştı hani çıkarttım attım ben o giysiyi üzerimden başlarım böyle aşkın......diye  bir ıslığımla geri çağırdım tüm nefretimle, karşısındaydım. 

-O para bu eve giremez.

Bunu demezden evvelki Ex'in yüzündeki gurur ,kibir, şımarıklığı gördüm ben. 
Senin evinde , oğlunun cüzdanına da , kalemtraşına da müdahale ederim ben derken gördüm. 

Bir dondu, bir kaldı, yarı üzgün yarı şaşkın , yarı gülümser bir ikon suratıyla , neden ki , ne var bunda? diyiverdi. 

O para bana , oğlumla birlikte , Ex ve ailesi ile geçirdiğim anlara geri döndürdü,  aman canım affettim kendimi de onları da, sağ omuzumu da öpmüştüm noldu kuzum bana, al o parayı , koy oğlann cüzdanına , ne var ayol bunda, 

Bazen oğlumdan borç alıyorum ben, o da arada kızıyo, hatırlatıyo falan ,  hoşuma gidiyor, o para benim bu özgürlüğümü engelleyecek , 
şimdi o parayı almasam minnoş üzülür mü , ne der, hemen sağ bacağımda kendisi şu anda...

Babanda hiç paran yok, onda da kalsın biraz di mi? dedim.

Oluur , faketmez benim için dedi. 

Afferin lannnn, affeerrriiiimmm .....

Pembecik iken o parayı alıp gülümseyip , aaaa tabi olur teşekkür ederiz mi demeliydim. 

Nefret iyidir. Unutturmaz. Aptallaştırmaz. Özgürlüğünü korur. Kim çıkardı bu affetme muhabbetini de ben de içimde buldum kendimi ...Umursamayacaksın ama affetmeyeceksin. 

Ne diye affedecekmişim . Affetmiyorum. yanan kalelerime yaklaşamayacaksın.





















8 yorum:

  1. Umursamamak ok de, şu unutmak&affetmek cok akil disi geliyor bana..bir nevi sirtini sivazlamak kazik atanin.. hele bi caba harcasin affettirmek icin, haberi ve umru bile degilken kendi kendine affetmek ne ola ki..

    YanıtlaSil
  2. Hay yaşa kız annesi walla niye unutuyoruz, niye affediyoruz. Ölünceye kadar da affetmicem bana yaşattıklarını. Umursamamak iyi fikir bak, yalnız o da zamanla olcak, şindi yok canım mümkün diiilll.....

    YanıtlaSil
  3. Adsiz, yazdiklarinda tam olarak bir arguman mevcut degil. Karsi durus cabani bir kenara birakip kendi gorusunu detaylandirir misin, belki ikna olacagimiz bir tezdir.

    YanıtlaSil
  4. Ben yukardaki adsız (sinir oluyorum bu adsiz duruma ama kusuruma bakmayın, süreç devam ediyor o yüzden..) Yanlış anlaşılmışım ben sanırım, size aynen katıldığımı yazmak istemiştim oysa ki.. Dediğiniz gibi bence de unutmak&affetmek gereksiz. Neden unutayım ki bana yaşatılan kötü olayları o kötülükleri/kötüleri neden affedeyim ki. Yaptıkları zaten yanına kar kaldı, ben affedemiyorum o nedenle.. Bence özellikle unutmamalıyım ki benzer kötülüklerin başıma gelmesine müsade etmeyeyim, kendimi benzeri tavırlardan koruyabileyim. Umursamamayı kendi sağlığım açısından ilerleyen zamanlarda başaracağımı umut ediyorum. Şu anda herşey çok taze olduğu için etkilenmeye devam ediyorum ister istemez...

    YanıtlaSil
  5. Pardon yaa, ben bu blogda farklı bakışını bizimle cömertçe paylaşan Adsız rumuzlu kişi sandım sizi, yani herhalde o değilsiniz :)

    YanıtlaSil
  6. Affetmek Allah'a mahsustur.
    Af dileyen affedilmeli çünkü.

    YanıtlaSil
  7. yok o adsız ben değilim adıma tez zamanda kavuşurum inşallah :))

    YanıtlaSil