Süs Püs

Henüz lisedeyken  halk eğitimde resim kursuna gitmiştim. Yaş ortalaması 55 idi. Bir kadın vardı adı Naciye olabilir sanırım , hiç evlenmemişti 50 yaşlarında olmalıydı. O kadar süslü bir kadın daha önce hiç görmemiştim, ilerleyen hayatımda da görmeyecektim.
Yaşının getirdiği bir yorgunluk vardı, kıyafetine uygun taşlı gümüş yüzükler takardı. Makyajlıydı. Fular takardı. Renkli kemerler takardı. Naciye'den yaşça büyük bir öğrenci bir gün çay içerken sordu;

-"Sen hiç evlenmedin, di mi?"
-"Evet, nereden anladın?"
-"O kadar özgür giyiniyor, yakıştırıyorsun ki  ve gerçekten tek derdin resmini güzel yapmak.

Lisedeydim . Yaşlanınca, muhabbet saçmalığı bu düzeyde herhalde diye düşünmüştüm, kurstan fenalık gelmişti ama ilginç bir şekilde aksatmadan da devam etmiştim.

Naciye rahattı. Hayatını kendi kurgulamıştı. Kendi ayakları üzerinde durmuştu. Nişanlısı onu aldattığı için bir daha asla bir ilişki düşünmemişti. Ve fakat bir kadın olarak kendini bırakmamıştı.

Hafızama dün akşam geri geldi Naciye. Çocuğum bilezik takıp, oje sürmemi istedi gökkuşağı renklerinde.
Bu kadar renksiz olduğum , olageldiğim için kızdım kendime. Bu kadar ihmal etmeye hakkım yoktu kendimi. Hiç bir zaman süslü olmadım. Ama hiçbir zaman da bu kadar renksiz olmamıştım.
Bu akşam gökkuşağı ojelerimle başlayacağım değişmeye..