6 aydır çok ciddi bir mesele yok çok şükür...
Bi bakıym dedim ne alemdesiniz :)
Benim bu 6 ayda anlatacak kaydadeğer pek bişeyim yok;
--
Oğluma kardeş istiyor musun diye sordu çok samimi bir kadın. Çocuk kaldırdı kafasını bana baktı .
Babasıyla ayrıyız dedim.
Aaa. olsun dedi.
Oldu tatlım zaten. Sıkıntı yapma.
--
Oğlanı yeni bir okula yazdırdık. Ex ile birlikte gittik, müdür bizi evli zannetti , bozmadık adamcağızı.
--
Oğlanın basketinde kapıda beklerken başka velilerle goygoy yapıyorduk, basketten sonra ex alacağı için o gelene kadar bekliyor oluyorum, velilerle sohbet ediyor oluyoruz. Bizi evli zannettiler...
--
Bunları yapamıyorduk. İkimizin olduğu bir ortamda başka biri insan varsa boşandığımız paçalarımızdan akıyordu, ifadelerden, surattan özenle seçilen yıkıcı kelimelerden...
Hiç kolay olmadı bu süreç, hiç ama, maddi - manevi...Yazdıklarım kadar, yazamadıklarım , kimseye anlatamadıklarım, hatta kendi kendime konuşamadıklarım var benim bu süreçte. Hala anlatmaya cesaret edemediğim...
Geçiyor , geçecek...Geçmek zorunda.